Z sentymentem wracam do Mariusza Sepioło, którego książkę "Nanga Dream" już miałam okazję przeczytać. Ze statystyk mojego bloga wynika, że Wy również chętnie czytacie recenzję tej książki. Możecie ją znaleźć po prawej stronie w "Najchętniej czytane".
Już na wstępie napiszę, że bardzo cieszy mnie fakt, że ten reportaż nie był jednostronny, jednokierunkowy. Rozmowy z klerykami i księżmi, których drogi życiowe różnie się potoczyły, nie były atakiem na Kościół Katolicki. Tego się obawiałam, rozpoczynając tę lekturę.
"Klerycy" to tak naprawdę zbiór rozmów i opowieści mężczyzn w różnym stopniu związanych z kościołem. Są tutaj klerycy, którzy nie zostali wyświęceni na kapłanów. Zostali usunięci z seminarium lub też sami zdecydowali, że nie jest to miejsce dla nich. Trzeba sobie zdawać sprawę z jednego...
Młody mężczyzna, który kończy szkołę średnią, decyduje się zostać księdzem. Zgłasza się zatem do seminarium duchownego, by studiować, uczyć się, szkolić, zdać egzaminy i dostać święcenia. Zostawia swój dom, rodzinę, najbliższych, wyjeżdża do seminarium, gdzie panują bardzo surowe zasady.
Można wychodzić poza furtę tylko w ściśle określonych godzinach i przeważnie w asyście innego alumna. Cały dzień jest szczegółowo rozpisany i rozplanowany tak, by tego wolnego czasu nie było zbyt wiele. Kontakt ze światem zewnętrznym jest mocno ograniczony. Widzicie to zderzenie z rzeczywistością? Wyobrażacie sobie taką zmianę trybu życia? Seminarium, jak i całe duchowieństwo to bardzo hermetyczny świat, w którym panują określone zasady. Kto się nie podporządkuje, ten wylatuje.
Dobrze, że w tej książce wypowiadają się księża, którzy tę drogę przeszli i realizują się jako duchowni. Dobrze też, że nie zostały pominięte takie tematy, jak molestowanie kleryków. Wszyscy przecież wiemy, że taki problem istnieje.
To bardzo dobry reportaż, szczególnie dlatego, że seminarium pokazane jest z wielu różnych perspektyw. Zdecydowanie polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz