"Nie zostawia się dziecka w niebie" opowiada o patologicznej rodzinie. Nie ta książka pierwsza i zapewne nie ostatnia. Jednak jest to świat widziany oczami 10-letniego dziecka. Trudny świat, brutalny. Czy jesteście gotowi poznać tę historię?
Niegdyś czteroosobowa rodzina. Ojciec, który porzucił własne dzieci. Matka alkoholiczka. 10-letnia Andżelika, dla której mama jest całym światem. Adaś - zbyt mały, by cokolwiek zrozumieć. Myślicie, że nie ma takich rodzin? Czytając tę historię przekonacie się, jak bardzo możliwy jest taki scenariusz.
Więź matki z dzieckiem jest nierozerwalna. Matka, alkoholiczka, pijaczka, która na alkohol zawsze znajdzie pieniądze i męskie towarzystwo, które korzysta z sytuacji. Dzień w dzień ten sam scenariusz - pije aż straci przytomność, aż się zarzyga, aż zapomni o swoich troskach i problemach. I patrząca na to mała dziewczynka, dla której matka jest wciąż najważniejsza. Choć już tyle przykrych słów od niej usłyszała, choć zapewne nigdy nie poczuła prawdziwej matczynej miłości, to ona wciąż kocha, wciąż nie wyobraża sobie innego życia. Głodna, zaniedbana, pozostawiona sama sobie.
I nagle przychodzi ten jeden zły dzień, ta jedna chwila, która zmienia życie Adżeliki. To, co myśli, co czuje, co przeżywa, jest tylko jej. Obcy jej nie rozumieją, a ona żyje w swoim bezpiecznym świecie - w szafie pełnej ubrań.
Okrutna historia, której nie da się przeczytać jednym tchem, choć książka jest niewielkich rozmiarów. Nie da się tak po prostu czytać strony za stroną, bo emocje, które budzą się w czytelniku są naprawdę bardzo silne. Trzeba dać sobie czas, dawkować kolejne elementy tej opowieści. Ja tak robiłam. Nie żałuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz