Jak często sięgacie po książki, które ktoś Wam polecił? Ja prawie zawsze, bo jestem ciekawa, dlaczego ktoś mi tę konkretną książkę zaproponował. "Człowieka w poszukiwaniu sensu" przeczytałam właśnie z polecenia znajomego. Kiedy zapytałam, dlaczego mi tę książkę poleca, powiedział, że jak przeczytam, to o tym porozmawiamy. No to rozmawiajmy...
Myślę, że sama nie sięgnęłabym po tę książkę, wszakże jej tytuł doskonale mówi o czym ona jest. Ja nie straciłam sensu życia, zawsze wiedziałam, po co i dla kogo żyję. W jakim celu więc miałabym czytać taką książkę? Sami rozumiecie...
Jednak została mi ona polecona przez kogoś, kto wiele znaczy w moim życiu i do kogo mam ogromne zaufanie. W związku z tym postanowiłam jednak tę książkę zakupić i jak tylko do mnie dotarła, to rzuciłam wszystko i zabrałam się za jej czytanie.
W pierwszej części książki Frankl opowiada o swoich doświadczeniach, obserwacjach, emocjach, które odczuwał będąc przez 3 lata w obozie koncentracyjnym. Najpierw w Auschwitz, później w Dachau. Te jego wspomnienia są smutne, okrutne, jak wszystkie książki o tej tematyce. Okrucieństwo jednego człowieka wobec drugiego, nawet w tak dramatycznych okolicznościach, nie zna granic. Ten, kto był szlachetny, taki też pozostał, mimo trafienia do obozu koncentracyjnego. Jeśli ktoś był skończonym łajdakiem, to też obóz go nie zmienił. Zawsze będzie mnie dziwiło to, że jeden drugiemu tak łatwo mógł odebrać życie, bo godności zabrać nie mógł.
Druga część "Człowieka w poszukiwaniu sensu" to przedstawienie szkoły psychoterapii, którą na skutek swoich obozowych doświadczeń i obserwacji opracował Frankl i nazwał ją logoterapią. Muszę przyznać, że tak jak pierwsza część pochłonęła mnie bez reszty, tak druga była dla mnie ciężka do zrozumienia. Nie czytałam Freuda, Adlera, Schopenhauera i temu podobnych, bo nigdy psychologia i psychiatria aż tak mnie nie interesowały. Niestety bez znajomości dorobku tych panów ciężko jest pojąć o co w tym wszystkich chodzi.
Myślę, że dla samego zrozumienia sensu życia człowieka zdecydowanie wystarczyłaby pierwsza część tej książki. I z tego też powodu ją Wam polecam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz